Choroby zarazy ziemniaczanej - dowiedz się, jak rozpoznać zarazę ziemniaczaną

2024 Autor: Chloe Blomfield | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-15 23:59

Choroby zarazy ziemniaczanej są zmorą ogrodników na całym świecie. Te choroby grzybowe sieją spustoszenie w ogrodach warzywnych przez cały sezon wegetacyjny, powodując znaczne uszkodzenia naziemne roślin ziemniaka i czyniąc bulwy bezużytecznymi. Najczęstsze zarazy ziemniaczane są nazwane od pory roku, w której są powszechne – zaraza wczesna i zaraza późna. Kontrola zarazy u ziemniaków jest trudna, ale uzbrojony w pewną wiedzę możesz przerwać cykl chorobowy.

Jak rozpoznać zarazę ziemniaczaną

Oba rodzaje zarazy są powszechne w amerykańskich ogrodach i stanowią pewne zagrożenie dla innych blisko spokrewnionych roślin, takich jak pomidory i bakłażany. Objawy zarazy ziemniaczanej są wyraźne, jeśli weźmie się pod uwagę czas ich pojawienia się, co ułatwia zdiagnozowanie zarazy.

Wczesna zaraza ziemniaka

Zaraza ziemniaka jest wywoływana przez grzyb Alternaria solani i atakuje najpierw starsze liście. Zarodniki grzybów zimują w szczątkach roślin i bulwach pozostawionych po zbiorach, ale czekają na aktywację, aż wilgotność będzie wysoka, a temperatury w ciągu dnia osiągną najpierw 75 stopni F (24 C). W tych warunkach Alternaria solani szybko penetruje tkanki liścia, powodując widoczne zakażenie w ciągu dwóch lub trzech dni.

Uszkodzenia zaczynają się jako małe, ciemne, suche plamkiktóre szybko rozprzestrzeniły się na ciemne, okrągłe lub owalne obszary. Wczesne zmiany chorobowe mogą mieć wygląd „byczego oka”, z naprzemiennymi pierścieniami uniesionych i przygnębionych tkanek. Czasami te grupy pierścieni są otoczone zielono-żółtym pierścieniem. W miarę rozprzestrzeniania się tych zmian liście mogą obumierać, ale pozostają przyczepione do rośliny. Bulwy są pokryte plamkami podobnymi do liści, ale miąższ poniżej plam jest zwykle brązowy, suchy, skórzasty lub korkowaty, gdy ziemniaki są rozcinane.

Późna zaraza ziemniaczana

Zaraza ziemniaczana jest jedną z najpoważniejszych chorób ziemniaków, wywoływaną przez grzyba Phytophthora infestans i chorobę, która w pojedynkę spowodowała irlandzki głód ziemniaczany w latach 40. XIX wieku. Zarodniki zarazy późnej kiełkują przy wilgotności powyżej 90 procent i temperaturach między 50 a 78 stopni F (10-26 C), ale gwałtownie rosną w chłodniejszym końcu zakresu. Choroba ta jest często obserwowana wczesną jesienią, pod koniec sezonu wegetacyjnego.

Uszkodzenia zaczynają się małe, ale wkrótce rozszerzają się do dużych, brązowych do fioletowo-czarnych obszarów martwej lub obumierającej tkanki liścia. Gdy wilgotność jest wysoka, na spodniej stronie liści oraz wzdłuż łodyg i ogonków liściowych pojawia się charakterystyczna biała, bawełniana zarodnik. Rośliny zarażone zarazą późną mogą odstraszać nieprzyjemny zapach, który pachnie jak rozkład. Bulwy często ulegają porażeniu, wypełniając się zgnilizną i umożliwiając dostęp do patogenów wtórnych. Skórka od brązowej do fioletowej może być jedynym widocznym znakiem na bulwie choroby wewnętrznej.

Zwalczanie zarazy w ziemniakach

Gdy w Twoim ogrodzie występuje zaraza, jej całkowite zabicie może być trudne lub niemożliwe. Jeśli jednakzwiększasz krążenie wokół roślin i ostrożnie podlewasz tylko wtedy, gdy jest to konieczne i tylko u podstawy roślin, możesz znacznie spowolnić infekcję. Ostrożnie zrywaj chore liście i dostarczaj dodatkowy azot i niski poziom fosforu, aby pomóc roślinom ziemniaka odzyskać siły.

Fungicydy mogą być stosowane, jeśli choroba jest ciężka, ale azoksystrobina, chlorotalonil, mankozeb i pyraklostrobina mogą wymagać wielokrotnych aplikacji w celu całkowitego zniszczenia grzyba. Większość z tych chemikaliów należy odstawić na dwa tygodnie przed zbiorami, ale pyraklostrobinę można bezpiecznie stosować do trzech dni przed rozpoczęciem zbiorów.

Zapobiegaj przyszłym wybuchom zarazy, stosując płodozmian od dwóch do czterech lat, usuwając rośliny samosiewne, które mogą przenosić choroby, i unikając podlewania z góry. Kiedy będziesz gotowy do kopania swoich bulw, bardzo uważaj, aby ich nie uszkodzić. Rany mogą pozwolić na powstrzymanie infekcji po zbiorach, niszcząc przechowywane plony.